R.A.H. (Rob) van Weelde

In zijn eerste jeugdjaren heeft Rob vanaf zijn 5e zowel cricket als voetbal gespeeld. Het voetballen heeft hij volgehouden tot senior in de derde elftal. Reuze gezellig maar het seizoen 1973/1974 werd zowel zijn eerste als laatste seizoen.

Als jeugdspeler debuteerde hij op zijn 15e in het eerste cricketelftal. Memorabel is de competitiewedstrijd in 1969 van het eerste cricketelftal van V.O.C. tegen A.C.C. (de oude club van zijn vader Wally), waarmee naast zijn vader (toen 45 jaar oud) ook zijn broers Dolf (18) en Bert (17) meespeelden. Vanaf zijn 17espeelde Rob als vaste waarde in het eerste cricketteam, waarbij hij zich ontwikkelde tot de snelste bowler van Nederland. In 1973 is hem de eer te beurt gevallen te worden uitgenodigd door het toenmalige Perry van der Karfonds (dat bijzondere sporttalenten in staat stelde om trainingsstages te volgen in het buitenland).

Als cricketer heeft hij 7 landskampioenschappen meegemaakt, maar hij ook kan nog altijd zeer tevreden terugblikken op het net niet degraderen van ons eerste in 1980. Als Nederlands Elftalspeler en aanvoerder heeft hij V.O.C. de laatste keer vertegenwoordigt in de finale van het ICC-toernooi op Lords tijdens de wedstrijd tegen Zimbabwe. Vele V.O.C-ers zijn hier toen als supporter getuige van geweest.

Na de overstap van René van Ierschot naar de KNCB heeft Rob van Weelde op diens uitdrukkelijk verzoek de voorzittershamer ter hand willen nemen. In een betrekkelijk korte tijd heeft V.O.C. wellicht de meest ingrijpende gedaanteverandering uit zijn bestaan ondergaan. Op de eerste plaats explodeerde het ledenaantal, voornamelijk als gevolg van een grote toeloop van vaak zeer jeugdige voetballertjes. Om alles in goed banen te kunnen leiden is toen als een van de eerste sportclubs in Nederland met steun van NOC-NSF een verenigingsmanager aangetrokken. Daarnaast kwam het na meer dan 25 jaar oeverloos gesteggel in 2003 tot een daadwerkelijke verhuizing naar een nieuw complex aan de Hazelaarweg. Een enorm arbeidsintensief en tijdrovend karwei, waaraan hij, zonder anderen te kort te willen doen, deskundig leiding heeft weten te geven. Zijn jaartje bouwkunde in Delft kwam toen alsnog goed van pas. Er is een clubgebouw verrezen dat als voorbeeld heeft gediend voor vele sportverenigingen in en rond Rotterdam. De cricketters werden vreselijk verwend met de aanleg van een graswicket en een bijzonder fraai uitzicht op het veld vanaf het V.O.C.-balkon, met als toetje een sporthal die zichzelf inmiddels ruim heeft terugbetaald. De voetballers kregen een hoofdveld met bijna maximale afmetingen 2 voetbalvelden en 2 1/2 voetbaltrainingsveld. Voor Rob was het karwei af en wellicht dat ook de forse woon/club-afstand een rol van betekenis heeft gespeeld.

Als voorzitter heeft hij zijn medebestuursleden ieder jaar bij hem thuis in België uitgenodigd voor een retraite weekend teneinde in alle rust V.O.C.-jaarplannen te ontwikkelen en bij te stellen. Samen met zijn vrouw Lia heeft hij zich steeds een meer dan voortreffelijk gastheer getoond. Deze traditie hebben zijn opvolgers ook nog door mogen zetten in zijn Winery nabij Zolder.
Rob kon het bouwen niet laten en toen de verenigingsopstallen aan uitbreiding toe waren heeft hij V.O.C. zeer ruimhartig bedeeld met het in 2015 mogelijk maken van de aanbouw van het Pavilion, inclusief kleedkamers en ontvangstfaciliteiten.
Rob heeft dus op vele fronten zijn voetsporen nadrukkelijk achter gelaten. Iets waarvoor V.O.C. hem tot in lengte van dagen dankbaar kan zijn.