Het balkon en de oude piano.

Door de eeuwen heen heeft het balkon een niet onbelangrijke invloed uitgeoefend op het verloop van de wereldgeschiedenis. Hoe zou het figuren als bijvoorbeeld Juan Peron of Benito Mussolini zijn vergaan zonder dat zij gebruik hadden kunnen maken van deze architectonische uitbouw, en dan spreek ik nog niet eens over Louis van Gaal en Leo Beenhakker?

Wat te denken van de talloze bloedige revoluties in Latijnse landen die het balkon vaak als vertrekpunt kenden? Volgens de onvolprezen Wim Kan is dat ook de enige reden, waarom wij in Nederland nooit met een revolte zijn geconfronteerd: de balkonnetjes zitten bij ons aan de verkeerde kant. Kunt u zich trouwens ons eigen “House of Lords” voorstellen zonder dit door prikkeldraad en massief traliewerk “onneembare” bastion van luim en leed; deze burcht van inktzwarte humor of vertederend chauvinisme? Waar tussen de opgeslagen biervaten de prille liefdes ontluiken en de wat roestvormende relaties een drupje kruipolie vinden. Waar ook het laatste (club)nieuws wordt verspreid en diep ontgoochelde ouders worden bijgestaan in hun peilloos verdriet, wanneer zoonlief, al of niet tijdelijk, zijn plaats in de hoofdmacht heeft moeten afstaan. Ons balkon heeft intussen landelijke bekendheid gekregen, heeft zelfs de landelijke pers gehaald. Wordt V.O.C. niet gevreesd door de tegenstanders, dan toch zeker haar aanhang die vanaf deze verhoging luidruchtig blijk geeft van haar aanwezigheid, somtijds met gebruikmaking van instrumentele ondersteuning, indien de omstandigheden daartoe noodzaken. Nog niet zo heel lang geleden werd tijdens een cricketwedstrijd tegen het Utrechtse Kampong de complete “Steinway” naar buiten gesjouwd om de al dan niet geheel zuivere samenzang muzikaal te ondersteunen. Of deze explosie van geestdrift daadwerkelijk invloed heeft gehad op de uitslag van de wedstrijd zal nooit voor de volle honderd procent bewezen kunnen worden. Wel staat vast dat een bijna onafwendbare nederlaag tegen een klinkende overwinning kon worden ingeruild. Een uitbundig repertoire van hedendaagse en ook wat meer gedateerde meezingers, afgewisseld door het wat zuidelijker klinkend “Olé ...Olé”, werkte zichtbaar verlammend op het zelfvertrouwen van de Domstadbewoners. Hun bowlers begonnen de ballen met grote regelmaat naast de kokosloper te deponeren, of zagen ze met een machtige zwaai van de VOC-batsman richting Germinal of Schiebroek verdwijnen. Onder indianengehuil werd dan het balkon op zijn degelijkheid getest, terwijl hofpianist Bert de triomfmars inzette. De zege was behaald, de punten bijgeschreven. Helaas bleek voor de oude piano het uitstapje iets te veel van het goede, want met een diepe zucht en luid gekraak zeeg hij ineen om de volgende dag door een opkoper te worden opgehaald. Boze tongen beweren dat hij van de opbrengst zes weken naar de Bahamas is geweest. Zo viert ieder zijn eigen overwinning.
 
Cees

“Bij het ontwerpen en samenstellen van deze website is de grootst mogelijke zorgvuldigheid betracht. Mocht u echter inhoud tegenkomen waarop u meent auteursrecht te hebben, neem dan contact met ons op via e-mail webredactie@voc-rotterdam.nl