Survival in de Ardennen.

De laatste 5 jaren behoort tot de jeugdaktiviteiten van V.O.C., het Ardennenkamp te Nadrin. Een kamp dat de bedoeling heeft de deelnemers te testen op uithoudingsvermogen en saamhorigheid. Omdat na 5 jaar een nieuwe juniorengeneratie aan het opkomen is, dachten wij het kamp wat meer bekendheid te geven. We deden dit middels een brief en een videopresentatie. Echter evenals vorig jaar waren er weer diverse Loomantelefoontjes nodig alvorens het Outdoor Centre en de bus besteld konden worden. Zo begon het 6e kamp.

1e dag
Met 26 deelnemers, 4 begeleiders en een kok trokken we de Belgische Ardennen in. De bus was keurig op tijd en zonder oponthoud arriveerden we reeds om half één in Nadrin. Na een korte lunch werden we met de Outdoorbus ergens in het land afgezet en kon de eerste kaarten kompastocht beginnen. Duidelijk was het verschil in aanpak en kennis tussen de geroutineerden en de nieuwelingen te zien. Velen maakten voor het eerst kennis met looptochten en deden voorkomen of ze dat alleen nog vanuit de geschiedenisboekjes kenden. De paden in de bossen waren door veel omgewaaide bomen geblokkeerd, maar met wat klimwerk wisten we het juiste pad te houden. Hiervoor zorgden ook Robert Loomans en Gregory Scholten die als de routiniers de kaart en het kompas hanteerden. Zonder omwegen bereikten we de juiste punten en het Outdoor Centre en dat is wel eens anders geweest. ‘s Avonds kregen Joop Scholten en Piet Schnitker eindelijk na 2 jaar hun klaverjasrevanche tegen de broertjes Baas. Zij lopen nu nog gefrustreerd rond (Jef en Patrick). De anderen speelden dart of hun geliefde gokspel “eenentwintigen”. Vergeleken met de volgende nachten sliepen we rustig. Alleen Frits Oosthoek had moeite om een snurkvrije kamer te vinden.

2e dag
Door de hoge waterstand van de Ourthe en de vele omgewaaide bomen verviel het wildwatervaren, maar op het stuwmeer kon men toch met de kanokunst kennis maken. Onze gids Arno dacht nog enige uitleg te geven en de route te beschrijven, maar Steven Brinta van Dijk lag al op kop en bleek achteraf met een recordpoging bezig. Arno stomverbaasd, “slechts één uur gevaren, dat heb ik nog nooit meegemaakt”. Nou wij ook niet. Hij zou er die dag wel meer naast zitten. Wij konden de Ourthe niet doorwaden, te koud en te sterke stroom, zei hij. Maar ja, na de apenbrug en de gijpbaan wisten de ouderen de kortste weg en die ging toevallig door de Ourthe, dus……. Als een stel lemmingen sprong men het water in, met dit verschil dat de jongeren goed beschermd werden. De saamhorigheid tussen oud en jong, leeftijden van 11 t/m 18, doet het prima in deze kampen. Voor deze oversteek hadden we natuurlijk al diverse andere stunts beleefd, want daar komt men voor. De gijpbaan, een gespannen staalkabel met katrol over de Ourthe, hing dit jaar wat strakker en aan het eind wat hoger boven de grond. Van 10 meter hoogte, hangend aan de katrol, sprong met de rotswand af en scheerde naar de overkant. Daar stonden 2 man klaar om een ieder af te remmen voordat men tegen de boom zou knallen. Omdat foto’s niet liegen, volgt hier de stunt van één hunner. De ouderen wilden graag nog een 2e keer van de gijpbaan, maar dan moest je wel eerst terug door de aldaar stevig stromende Ourthe. Geen punt, met alleen een onderbroek aan wordt je niet zo nat in het water van 2 a 3 graden. Brrrrr. Je gaat dan poedelnaakt met 25 km per uur via de kabel terug en je bent weer droog. Gelukkig was de Outdoorgids niet te verbaasd om deze nudist op te vangen, want anders had er nu een heel vreemde boom gestaan.

De apenbaan, 2 boven elkaar hangende kabels over de Ourthe, leverden bij de oversteek voor de jongeren geen grote problemen op. Voor de ouderen werd de spanning iets van de kabels afgehaald waardoor het zwiep- en slingereffekt sterk vergroot werd. Midden boven de Ourthe wordt hangend aan de bovenste kabel de zgn. Philip-buikrol als stunt uitgevoerd, ditmaal door Cees Zwetheul-Wiltschut. De techniek en kracht voor de buikrol ontbraken, maar bovendien sprong de onderste kabel door het nu ontbreken van spanning in zijn nek. Alleen aan 2 handen boven de Ourthe hangend, presteerde Cees het om onder veel gelach en raadgevingen toch droog de kant te bereiken. Daarna begon de eerder genoemde terugtocht door bos en veld en wederom verbaasd hoever je zonder auto kan komen en lopen.

Omdat er die avond Europacupvoetbal was, was er geen avondprogramma vastgelegd. Er was nog even tijd voor een uur voetbal op het bij het Outdoor Centre liggende voetbalveld. Helaas vond Kraan het nodig tegen zijn broer Jeroen op te lopen waardoor hij zijn been blesseerde. Een onderzoek door de aldaar aanwezige therapeute leverde geen verontrustende diagnose op. Achteraf bleek toch een scheenbeenbreuk met als schrale troost, een hele mooie. Jammer voor Bas en vervelend voor ons. Die avond genoten wij van de wedstrijd Olympique Marseille - Ajax, 0-3.

3e dag
Wederom prachtig weer met volop zon. Inplaats van het anders vaste onderdeel wildwatervaren, was er nu een parcours uitgezet voor de survival of the fittest-wedstrijd. De groep werd daartoe in 3 team van 6 man en één van 7 man verdeeld. Allen zoveel mogelijk naar leeftijd en kracht. De aanvoerders van deze teams waren Jef Baas, Steven van Dijk, Richard Lucas en Cees Wiltschut. ‘s Morgens na het ontbijt kwam een Outdoor-medewerker de af te werken onderdelen bespreken en uitleggen. Hij deed dit op een zo enthousiaste- en motiverende wijze dat dit op de muisstil luisterende groep oversloeg. Het was duidelijk merkbaar, dit was voor allen iets nieuws. Het parcours kende 4 onderdelen en 4 start/finishpunten. Omdat ieder onderdeel exact op het hele uur moest starten, behoefde alleen de finishtijd van ieder onderdeel te worden opgenomen. De wedstrijdonderdelen waren:

1. Zo snel mogelijk op de fiets een traject afleggen, maar daarbij op een kaartwel het juiste pad zoeken.
2. het over 2 kilometer dragen van een 10 meter lange boomstam over geaccidenteerd terrein, bij het juiste punt neerleggen en daarna via kaartlezen zo snel mogelijk naar de finish.
3. Per groep in een 2 persoonskano een estafette uitvoeren dwars over het stuwmeer heen en terug gevolgd door een steile klim en afdaling tegen de bergwand. (uphill)
4. Drie kilometer hardlopen, het Ourthedal in of uit.

Ieder team werd op een start- en finishpunt gebracht en het moet gezegd, de Outdoormensen hadden een prachtig en goedwerkend parcours uitgezet. Het wedstrijdelement zorgde ervoor dat de samenwerking in het team optimaal moest zijn want als tijd gold de laatste binnenkomende en bij de no/klim- en afdaal estafette de gemiddelde tijd van het team. De begeleiders namen allen een start/finishpunt voor hun rekening. Ik had het genoegen om het controlepunt “uphill” te bemannen. Van hieruit kon ik deels de kanoestafette zien, maar bovenal horen hoe de ouderen hun jongeren estafette partner tot de grootste krachtinspanningen opzweepten, voor zover ze daar zelf nog in staat waren. Want een krachtsinspanning was het, vooral die 50 meter omhoog tegen een helling met een percentage van 60 graden. Dat was afzien. Sommigen namen één tempo lopend het zig-zagpad, maar de meesten namen de kortste weg omhoog. Er werd geschreeuwd, gehuild, gesteund, naar adem gehapt en men moedigde zichzelf aan wetend dat er beneden bij de kano 2 teamleden moesten worden afgetikt. Was men boven, dan soms even op adem komen en dezelfde steile helling met doodsverachting weer af. De jongeren deden veel stofwolken opvliegen omdat het zitvlak een goed hulpmiddel was bij deze afdaling. Gelukkig waren er voldoende bomen om de snelheid te breken. Uphill was een schitterend punt om aile karakters gekoppeld aan inzet eruit te halen. De winnaars met de kortste totaaltijd van de 4 onderdelen was de groep Cees Wiltschut met Robby de Haan, Jan Jaap de Jong, Eric Stenfert Kroese, Job Goedegebuur en Robert Loomans. Goede tweede werd Steven van Dijk met Jochem Fockema Andrea, Tim Roldaan, Koen Vermeulen, Mhyrdin Bouwman en Menno Bantje.

Voor hun inzet, hun gemotiveerde optreden, de uitvoering, de samenwerking en hun taktische bespreking in de groep, vind ik in feite alle deelnemers winnaars van deze dag en de survival een aanwinst voor het Ardennenkamp. 's Avonds werden weer 2 groepen gevormd voor de dropping, ditmaal op voor ons onbekend terrein. Door tussenliggende dalen moest de Outdoorbus een lange omweg maken. AI lekker donker en dan ± een half uur in de bus niets doen, dat kan niet. Gecamoufleerd door de duisternis werden de 1e moppen getapt, moppen die nu goed van pas kwamen omdat zij het daglicht niet konden verdragen. Dan even stil... en ja hoor daar kwam onze voorzanger met het schone lied "Boven op een berg". Daarna de a Ia minuut geïmproviseerde teksten waaronder de tophit "hij is kaal, hij is grijs, hij is super eigenwijs".

Op een donker en onbekend punt werd de eerste groep van 13 man gedropt. Zij kregen een opdracht met kaart en zouden, evenals de andere groep, bij een cafe en een kerk uit moeten komen. Tot mijn verbazing stelden enkele ouderen voor de grate weg te volgen om niet te verdwalen. Waren ze plotseling bang in het donker of misten ze hun Ieider en aanvoerder Brother Jones? Gelukkig kon men het eens worden met de door Patrick Baas op de kaart aangewezen weg. Na een klein stukje door het enge bos en een landweg bleken we de gehuchten in de juiste volgorde te passeren en eerder dan verwacht stonden we in het cafe en ook spoedig achter ons drankje, de jukebox en het biljart.

De 2e groep was ook snel present en zo kon de bus ons rond middernacht bij het Outdoor Centre afleveren. Onze kok Eric had voor een kaas- en worsthapje gezorgd, maar een volgende keer lijken slaaptabletten toch beter op zijn plaats.

4e dag
Half zeven op, want 8 uur moesten we in de sporthal in Houffalize aantreden voor het onderlinge voetbaltoernooi. Vijf teams van 5 spelers streden er voor hun eigen plezier en voor de eer om als toernooiwinnaar tegen F.C. Knudde te mogen spelen. Het werd het team van Steven van Dijk en zij speelden tegen Erik Ebeli Aad Kos, Frits Oosthoek, Patrick Baas, Piet Schnitker en Joop Scholte. De F.C. Knudde kwam geen ogenblik in gevaar en liet zien wat met weinig lopen en goed plaatsen bereikt kan worden in een zaal. De F.C. won royaal. Na een warme douche terug naar Nadrin voor de laatste maaltijd, de grote schoonmaak en het inladen van de bus. lets later dan gewoonlijk werd de terugreis aanvaard ( ± 15.00 uur) In de bus heerste een niet gekende rust. Zelfs de muziek uit de meegebrachte cassettebandjes die op de heenreis nog een op hoi geslagen computer imiteerden, bleken nu soft music te bevatten. Daar lagen en zaten ze dan, the survivers of the Ardennen. Men wilde kennelijk rust. Na nog een korte stop in Nederweert reden we even voor half acht de Overschiese Kleiweg open zo is ook het 6e kamp weer in de historie bijgeschreven. Niet onvermeld mag blijven dat dit kamp evenals de voorgaande kampen, aileen op deze wijze kan worden georganiseerd met medewerking van sponsors.

Namens de deelnemers daarom onze hartelijke dank aan alle sponsors voor hun bijdragen in geld en/of goederen. Wij, Patrick Baas, Frits Oosthoek, Joop Scholle en Piet Schnitker, gaan binnenkort in training voor het 7e Ardennenkamp.

 Tot dan,  P. Schnitker.