Het jubileumdiner.

Dat ons zestigjarig bestaan ook met ’n Herendiner gevierd zou worden, stond voor onze Jubileumcommissie vast, want niets ligt meer verankerd in onze feestprogramma’s bij herdenkingen dan juist dit nummer. Wij hebben ons jubileum hoofdzakelijk in eigen kring willen vieren, doch dit diner was bij uitstek geschikt om daarbij uit te nodigen mee aan te zitten, onze naaste vrienden, gezien uit het standpunt als vereniging.

Op 8 Januari j.l. verenigden zich in de Beurs 140 deelnemers, waaronder onze gasten, allereerst aan ’n genoegelijke borreltafel en ontmoetten elkaar soms na vele jaren de V.O.C.’ers, die tezamen zoveel herinneringen hadden aan plezierige tijden en er niet genoeg van kregen daarover te praten. De sterke verhalen waren dan ook niet van de lucht, meestal had men elkaar door, doch men nam het graag. De opzet van het geheel was door Hans Wisbrun, Bert van Slooten en Luuk Kuiper zo voortreffelijk geregeld, dat zij met trots op deze avond kunnen terugzien.

Er was afgesproken, dat wij precies om half acht aan tafel zouden gaan. Een wijs besluit, gezien de uitbundigheid die wij bij vroegere Herendiners wel eens meegemaakt hebben, doch die wij bij het min of meer officiële karakter, dat het feest deze keer droeg, nauwelijks nodig hadden.

Op het afgesproken uur stroomde de Beursfoyer leeg naar het Restaurant, waar dank zij de voortreffelijke regeling niemand moeite had de voor hem bestemde plaats aan tafel te vinden. Na een welkom aan tafel van Hans van Everdingen, die als tafelpraeses optrad, konden wij aan het afwerken van het menu, gekruid met redevoeringen, beginnen. Het menu herinnerde ons aan de speelvelden, die wij in de loop der jaren gebruikt hadden, elk kreeg zijn plaats daarop.